Παρασκευή 17 Ιουλίου 2015

Πριν από δύο ημέρες, εκτιμήσαμε υποθετικά ότι ο Γιάννης Μηλιός, αν ήταν βουλευτής, θα ψήφιζε Ναι στην προχθεσινή ψηφοφορία-προπομπό τού νέου Μνημονίου. Ε λοιπόν, πριν περάσουν 24 ώρες, η ζωή απέδειξε ότι η εκτίμησή μας ήταν μία μαλακία και μισή!




Όσο μαλακία κι αν ήταν η εκτίμησή μας, δεν ήταν ούτε αυθαίρετη ούτε, πολύ περισσότερο, κακόβουλη. Μπορεί το ιστολόγιο να διαφωνεί με δομικά στοιχεία τών απόψεων του Γιάννη Μηλιού, αλλά ποτέ δεν θα ξέπεφτε σε δόλιες και συκοφαντικές πρακτικές εναντίον του. Δεν το έχουμε κάνει ποτέ εδώ και πάνω από έξι χρόνια, δεν θα το κάναμε τώρα για τον Γιάννη Μηλιό και δεν θα το κάνουμε για κανέναν εφ’ όρου ζωής τού blog. Πού βασιστήκαμε λοιπόν, για να αποδειχθεί εκ των υστέρων ότι πατήσαμε σάπιο σανίδι;

Βασιστήκαμε στην ακροτελεύτια παράγραφο ενός άρθρου που είχε αναρτήσει ο Μηλιός στην προσωπική του ιστοσελίδα την Τρίτη 14 Ιουλίου, με την οποία έκλεινε το άρθρο του (ολόκληρο εδώ) ως εξής:

4. Ο ΣΥΡΙΖΑ του 3ου Μνημονίου. Και τώρα τι;

Το κρίσιμο ερώτημα «και τώρα τι;» δεν απαντιέται ατομικά. Απαντιέται συλλογικά, και σ’ αυτή την κατεύθυνση θα δουλέψω την επόμενη περίοδο μαζί τους συντρόφους και τις συντρόφισσές μου. Ένα είναι πάντως σίγουρο: Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε ενάντια στη λιτότητα, τον εργοδοτικό δεσποτισμό, τη συρρίκνωση δικαιωμάτων, την ανάπτυξη για τους λίγους, τη θεοποίηση του κέρδους και του «ιδιωτικού».

Όπως βλέπετε, ενώ την ημέρα που ο Γιάννης Μηλιός δημοσιεύει αυτό το άρθρο τού είναι βεβαίως γνωστό τι καλούνται (με το μαχαίρι στο λαιμό!) να ψηφίσουν την επόμενη ημέρα Τετάρτη 15 Ιουλίου οι βουλευτές τού ΣΥΡΙΖΑ, δεν γράφει λέξη για το καυτό επίδικο της συγκυρίας (η λέξη απουσιάζει και από όλο του το άρθρο επίσης) και περιορίζεται σε μία γενικόλογη περιγραφή τών καθηκόντων που κατά την άποψή του απορρέουν από τις πολιτικές εξελίξεις. Αυτή η ελλείπουσα λέξη ήταν που με έκανε να καταλήξω στην εκτίμηση πως ο Γιάννης Μηλιός, αν και διαφωνών με την κυβερνητική γραμμή διαπραγμάτευσης, όπως το έχει κάνει φανερό εδώ και πολύ καιρό, τασσόταν υπέρ τού αναγκαστικού εκ των πραγμάτων «ναι» στην επικείμενη ψηφοφορία στη Βουλή. Έτσι σκέφτηκα και έτσι προέκυψε η περί ο λόγος ανάρτηση. Όμως —πάντα υπάρχει ένα όμως στη ζωή· κι αυτή τη φορά η καμπάνα χτύπησε για μας:

Την αμέσως επόμενη ημέρα τής ανάρτησης, δηλαδή χθες, Τετάρτη 15 Ιουλίου, δόθηκε στη δημοσιότητα το κείμενο υπογραφών 109 μελών τής Κεντρικής Επιτροπής τού ΣΥΡΙΖΑ, με το οποίο η πλειοψηφία πια τού ανώτατου οργάνου εξέφραζε ρητά τη διαφωνία της με το επερχόμενο 3ο Μνημόνιο  και, εμμέσως πλην σαφέστατα, καλούσε σε καταψήφιση του πρώτου κύματος προαπαιτούμενων που η κυβέρνηση έφερνε προς ψήφιση στη Βουλή την ίδια ημέρα. Και, μαντέψτε! Ανάμεσα στα 109 ονόματα, εκεί στο Μ, ποιο όνομα φιγουράριζε εκτός άλλων; Του Γιάννη Μηλιού!

Τα περισσότερα λόγια είναι φτώχια. Γι’ αυτό:

1. Η παρούσα ανάρτηση ανακαλεί και ακυρώνει την ανάρτηση της 15ης Ιουλίου ως παντελώς ανυπόστατη (σημείωση για τους σχετικά καινούργιους αναγνώστες: επανορθώνουμε πάντα τις αναρτήσεις που αποδεικνύονται λάθος, αλλά, για λόγους αρχής, ποτέ δεν τις αποκαθηλώνουμε· κάτι τέτοιο μάς θυμίζει τις εκ των υστέρων ‘‘διορθώσεις’’ τής Ιστορίας και, επιπλέον και κυριότερο, θεωρούμε ότι είναι πιο χρήσιμο τα λάθη να παραμένουν ορατά —άρα και διδακτικά, πρώτα πρώτα για όποιον τα διαπράττει, αλλά και για όποιον άλλον είναι πρόθυμος, ανεξαρτήτως ηλικίας, να διδάσκεται από τις «ειρωνείες τής Ιστορίας».)

2. Με την παρούσα ανάρτηση, στέλνουμε τη βαθιά και ειλικρινή συγγνώμη μας προς τον Γιάννη Μηλιό


Δεν υπάρχουν σχόλια: